Een leerling verzuchtte zich dat hij de CKV lessen onzin vond. Hij ging toch niet naar een museum, bovendien wilde hij helemaal niks met kunst gaan doen later. Ik vroeg hem wat hij dan graag wilde gaan doen na het VMBO. Hij vertelde dat hij de verpleging in wilde, het liefst ambulance chauffeur wilde worden. Ik zei hem dat hij juíst veel zou hebben aan CKV. In de zorg werken is namelijk een heel sociaal beroep, hiervoor moet je veel inlevingsvermogen hebben en door CKV kon hij leren om beter waar te nemen en zich bewuster te worden van de wereld om zich heen. Dat zou in zijn (schijnbaar niet creatieve) beroepskeuze zéker van pas komen.

De leukste opdrachten zijn de opdrachten waarin leerlingen veel vrijheid hebben om zelf keuzes te maken. Zo’n opdracht hebben wij in “J’eiland”. De leerlingen onderzoeken een land naar keuze, documenteren hun onderzoek in een kleine dummie en gaan vervolgens een eiland maken waar de enige eis is dat het onderzoek terug moet komen in het ontwerp. De leerlingen mogen werkelijk alle materialen gebruiken die ze maar willen. Zijn ze niet zo’n ster in een bepaald materiaal, dan kunnen ze deze vervangen voor een ander materiaal. Het creëert een enorm eigenaarschap en het zegt al genoeg dat deze eilanden allemaal mee naar huis gaan!

In mijn examen klas laat ik leerlingen met verf experimenteren. Eén van de oefeningen is het maken van een kleurverloop. Ik leg ze uit hoe ze met een penseel en verschillende tinten een subtiel verloop kunnen maken. Eén van mijn leerlingen kwam tijdens het werken naar me toe en vroeg me of ik een sponsje had. “Hoezo?” was mijn eerste respons. “Nou ik denk dat het me daarmee beter lukt om een mooi verloop te maken”. Ze kreeg van mij een spons en het lukte haar inderdaad om een heel subtiel verloop te maken. Andere leerlingen die dit zagen wilden dit ook wel proberen en inmiddels hebben bijna alle leerlingen óók een sponsje in hun tekendoos.

De dochter van een studiegenoot kreeg op school een les waarin ze een zelfportret moest maken. Toen ze met de ogen bezig was, lukte het haar niet om ze zo te krijgen als ze wilde. Eenmaal thuisgekomen is ze op internet gaan zoeken naar instructies hoe anderen dat doen. Na ruim twintig vellen, met per vel vaak meer dan zeven ogen, lukte het haar de ogen te tekenen die ze wilde. Na weken oefenen heeft ze een video gemaakt om anderen te laten zien hoe het moet. Ze is 11 jaar.

Een leerling beklaagde zich over het feit dat zijn docente zo mooi kon tekenen terwijl hij er “niks van bakte”. Ze vroeg hem waar hij wel goed in was. “Voetbal” antwoorde hij. Ze vertelde hem dat ze daar niks van bakte, maar of hij dacht dat ze het misschien kon leren. “Tuurlijk!” zei hij meteen. Ze vroeg hem of ze dat na één keer trainen al zou kunnen. Waarop hij haar vertelde dat daar wel wat tijd in zou gaan zitten en dat ze dan wel aan verschillende trainingen moest deelnemen. Zo legde zij de parallel uit met tekenen.

Een leerling (een heel braaf meisje) was in tranen; een klasgenoot had een piemel op haar Frans boek getekend. De docente heeft deze uiteindelijk omgetoverd tot een Kabouter Plop huisje met een heel bos eromheen, terwijl ze het live via de beamer liet zien aan de klas. De volgende les gaf ze de opdracht te tekenen met pen, zodat de leerlingen niets uit konden gummen. Zo konden de leerlingen hun fouten niet wegpoetsen en moesten ze deze, wanneer ze zich voordeden, gebruiken.