Doe het Verkeerd

Bijna iedereen luistert naar muziek, kijkt films, leest, vult zijn omgeving met mooie dingen. Ook bijna iedereen zegt: “Ik kan niet zingen/dansen/tekenen/schrijven..” Zonde.

Kleine kinderen denken daar helemaal niet over na. Alles kan geïllustreerd worden met een liedje, bij muziek wordt gedanst, ze tekenen er lustig op los en zijn helemaal niet bezig met een ander zijn oordeel daarover, sterker nog, dit oordeel is vaak ongevraagd en heel positief. Kinderen weten waar ze goed in zijn en durven daarvoor uit te komen. “Knap hè!!”

En dan gebeurt er iets geks. Ineens is het wél belangrijk wat een ander vindt, ineens durven ze niet meer te falen. Natuurlijk heeft dit te maken met het brein dat verandert, groeit, ontwikkelt. Maar het heeft zeker ook te maken met een onderwijssysteem dat streeft naar een einddoel, leert voor een toets, waarbij het vaak uitsluitend om het resultaat gaat, een resultaat dat “als het goed is” bij iedereen dezelfde uitkomst oplevert.

Terwijl het in het leven helemaal niet om het einddoel gaat. We leren het meest van de reis en niet van de eindbestemming. Dat prachtige fouten maken, het op je bek mogen gaan en weer opstaan.

Niet belemmerd worden door angst het “verkeerd” te doen levert vaak het mooiste werk op, er op los kunnen fantaseren zonder dat er “slechte” ideeën zijn, kan de mooiste ingrepen in de wereld tot gevolg hebben.

Onderwijs

Op deze website vind je zes kleine interventies die je kunt toepassen binnen je bestaande lesprogramma. Met deze interventies kun jij, als (kunst)educator, het zelfvertrouwen van adolescenten om te máken vergroten. Het zijn kleine smaakmakers die het maakonderwijs nét iets lekkerder maken.

Recepten

Koken is een (bijna) dagelijkse uiting van “makerschap”. Iedereen is op dat gebied een maker, de één wat geavanceerder dan de ander, maar net als bij veel andere dingen: oefening baart kunst! Met de juiste ingrediënten (smaakmakers) kan iedereen iets lekkers op tafel toveren.

Over Mij

In 2006 studeerde ik af aan de Willem de Kooning Academie en in 2020 mocht ik mijn master kunsteducatie aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten in ontvangst nemen. Ik neem graag plaats in verschillende klankbordgroepen, onder andere bij het Rijksinstituut voor Oudheden en de Dordtse musea om mee te denken over onderwijsprogramma's. Sinds 2020 ben ik deelgenoot aan het promotie onderzoek van Mirjam van Tilburg over "Studies in Kunstvakidiotie" waar, onder andere, "life-long-learning als commoning praktijk" onderdeel van was.

In het dagelijks bestaan geef ik beeldende kunst en vormgeving aan VMBO leerlingen.

Voor mijn meesterproef aan de master kunsteducatie heb ik onderzocht hoe de kunsteducator het zelfvertrouwen van de adolescent om te máken kan vergroten. Geen ingewikkelde theorieën, geen arbeidsintensieve aanpassingen, maar simpele interventies. Kleine aandachtspunten om binnen het bestaande programma toe te passen om het zelfvertrouwen en het plezier in maakonderwijs te vergroten.

Irene Ulrich